Geschiedenis

Even een rustige week. Na een rustige winter een drukker voorjaar en een heel drukke zomer tijd maken voor een verslagje. Onze eerste strenge winter: een week lang -18 graden. Maar niet onaangenaam vanwege de permanente windstilte. De sneeuw is blijven liggen tot begin maart. De natuur is onbeschrijflijk mooi. De wegen worden voortdurend schoongehouden. Dus konden onze gasten ons te allen tijde bereiken. Het is opvallend hoe de mensen uit de omgeving ons hebben gevonden. Toen eenmaal de eerste verjaardag hier was gevierd met 30 personen bleven we feesten op het programma houden. Intussen bouwen we verder aan de kamers. De Japanse kamer is nu klaar en de bruidssuite ook op wat verfwerk na. Het eerste bruidspaar heeft er al in geslapen.

Een permanente zorg is nu de 15.000 m2 gras kort houden. Een wekelijks terugkerend ritueel waarbij, tot grote vreugde, sommige gasten mee helpen. De balustrade rondom het terras en de buitentrap er naar toe zijn intussen gebouwd. Het is er prettig toeven. Altijd wel een plaats in de zon of in de schaduw. Zelfs een line-dance groep heeft er al een uitvoering op gegeven tijdens een feest van ruim 50 personen. Op 30 april is op ons terrein de “Maibaum” opgericht. In het dorp zelf was geen plaats meer en daarom hebben wij een plek aangeboden. Een traditie die na 7 jaar weer in ere is gesteld. In de zomer hadden we zoveel gasten dat het bouwen stil is blijven staan. Nu is intussen het beton voor de vlaggenmasten gestort dit moet nu rustig drogen. De 10 meter hoge masten moeten eventuele stormen kunnen doorstaan; met beleid funderen is zeer noodzakelijk. Het schilderwerk aan de oostgevel is nu ook helemaal klaar. Het pand wordt steeds representatiever. Intussen komen de reserveringen voor volgend jaar al binnen. Dochter Maaike geeft te kennen volgend jaar in september de marathon van Berlijn te gaan lopen. We besluiten dan een compleet Marathon arrangement aan te bieden met transport naar en van Berlijn, aangepast eten en trainingen.

Poeh! Dat was even hard werken deze zomer. Maar ontzettend leuk om te doen. Netwerk opbouwen, gasten verwennen, verder bouwen aan ons Schloss en ook nog proberen een keer per maand een mooie motorrit te maken. Yvette`s zoon Joost was hier in juli en augustus. Mede dankzij hem verliep de organisatie tijdens het bezoek van de Intruderclub vlekkeloos. Ook wat bouwen betreft staat hij z`n mannetje. 65m2 Terras voor gastenkamer, restaurant en keuken langs gebouwd rustend op 12 “pilaren”. Binnenkort kunnen er velen op ontbijten, dineren en relaxen. Nu nog de balustrade. Ook de “bio-klär-anlage” (beerput) is gebouwd. Een noodzakelijke, dure, klus maar in de toekomst geld besparend. Hopelijk lukt het deze winter nog een paar kamers te renoveren en van badkamer te voorzien. De erste reserveringen voor het volgend jaar zijn binnen en zien er veelbelovend uit. Vind je dit verhaal te kort en krachtig dan moet je snel zelf komen kijken.

De winter van 2007 en voorjaar 2008 hebben we flink doorgewerkt. De hal is klaar. De originele middeleeuwse fresco`s zijn door Yvette van de lagen stuc en verf ontdaan. Elke avond kwam ze geel van de steiger. De toiletten zijn klaar en het trappenhuis ziet er ook een stuk frisser uit. Boven zijn een aantal kamers liefdevol door Yvette ingericht. Nog niet gerenoveerd met eigen badkamer maar prachtig om in te slapen. Het grasveld/tuin/park biedt volop werk. Een hele klus alles netjes te houden. We zijn laat met met de moestuin. Door het vele binnen werk. Maar de meeste groentes komen nu mooi op. De plaatselijke schutters vereniging organiseerde op Schloss Greifenhain hun voorjaars schieten. Vele notabelen uit de gemeente waren hiervoor uitgenodigd. Bikers, in het bijzonder de REO uit Rotterdam, rustzoekers, levensgenieters, avonturiers, wandelaars, fietsers en niet te vergeten de hardlopers, met name Run 4 Fun uit Amsterdam heeft hier genoten van de prachtige- en rustige omgeving; en wij van hen. Alle soorten gasten hebben we hier dus al gehad. Boeiend en leuk. Het wachten is nu op de bouwvergunning voor het terras. Intussen zijn er nog heel wat deuren en kozijnen waar nog 6 lagen verf af moeten. De metamorfose geeft steeds veel voldoening. Gelukkig staan er verscheidene gasten ingepland voor de loop van het jaar. Je bent van harte welkom maar reserveren is een must!

Nu er ruimtes klaar zijn geeft dat een heel rustig gevoel. Het ziet er prachtig uit. We combineren onze oude antieke meubels met moderne meubels en accessoires en Yvette haar kaarsjes maken er een feeëriek geheel van. Er worden regelmatig evenementen in de omgeving georganiseerd. We hebben al “open-air-festivals” bezocht, middeleeuwse schouwspelen met paarden er ridders en party’s bij de Beachbar. Verder worden er motorritten en vliegerfeesten gehouden.

We installeren een infraroodcabine in de rustruimte. Een mooie tussenoplossing zolang de grote sauna nog niet klaar is. In combinatie met de natuurlijke elementen geeft dit een bijzondere charme. Naast het smeedijzeren hek is rondom het hele terrein een “wildhek”geplaatst. Dit houdt mens en dier op afstand en biedt onze gasten extra privacy. Na een zonnige maandagse motorrit komen we thuis en zien tot onze grote verbazing 2 motoren op een trailer in de tuin staan. Eigenaren onvindbaar. Totdat ze ’s avonds opkomen dagen: Michiel en Martha van de Intruderclub Holland. Ze hadden van de Friese Intruderrijders zoveel positiefs gehoord en konden het niet laten een stuk vakantie in hun Europatour bij ons door te brengen. Motoren in de kelder stallen en een gezamenlijke rit completeert het geheel.

SCHLOSS GREIFENHAIN: MOTORVRIENDELIJK!

Intussen hebben we veel nieuwe contacten gelegd en we hopen dat dat volgend jaar veel bezoekers/gasten oplevert. Anne repareert de balkondeuren voor de tweede keer nadat ze door een storm waren kapot geslagen. Het wordt frisser buiten: ’s avonds de tegelkachel aan. Maar het huis voelt al aangenaam door de vloerverwarming die we nu heel langzaam op temperatuur laten komen.

Yvette voelt zich als een vis in het water in haar professionele keuken en heeft intussen al heel veel hongerige magen gevuld met culinaire hoogstandjes.

Nu overal plavuizen, en wanden en plafonds keurig afgewerkt. Ook het verlichtingsplan in gedachten, komt in de praktijk prachtig uit. Heel tevreden zijn we ook over de 18 dubbele ramen die in juni geplaatst zijn. Plotseling hoor je geen geluiden meer van buiten, tocht het niet meer en valt er geen glas meer spontaan van 7 meter hoogte naar beneden. Bovendien belemmeren de 10cm. dikke spinnenwebben het uitzicht niet meer.

Op de hoek van het perceel hebben we een smeedijzeren hek geplaatst. Staat heel chique! Helaas is het nog 450 meter te kort. Dit gaan we voorlopig opvangen met “wildhek” dat beter betaalbaar is. Zodat we de everzwijnen uit de tuin kunnen houden. Deze beesten ploegen echt alles om.

In vergelijking met vorig jaar is het weer iets koeler. Echter, vanaf maart is de temperatuur zodanig dat Anne zijn jas niet meer heeft aan gehad. Yvette heeft bijna een dagtaak aan het maaien van het “gazonnetje”. We hebben intussen wel een maaitrekkertje wat het wel gemakkelijker maakt. Het ligt er dan voor een week als een biljartlaken bij.

Helaas is door de drukte de moestuin er bij ingeschoten. Nu is het een project om alles weer schoon te krijgen. Maar het gaat lukken! Er gaat toch niets boven aardappelen, groenten en kruiden uit eigen tuin.

In maart verhuizen we de kruidentuin. De buurman heeft met z’n prachtige DDR trekkertje de moestuin geploegd en geëgd. En bovendien het veld geweidesleept. De planten kunnen er zo in. Sneller dan we gedacht hadden is het huis in Leeuwarden verkocht. De hele maand maart vliegen we op en neer om alles over te brengen. De bouw staat dus even stil. Soms drie keer in een week rijden we 1460 km. Nu komen de kilometers onze oren uit. Maar precies op 1 april kunnen we de woning opleveren. Eindelijk “rust”.De eerste Belgen (Jos, Karin, Maren en Joris) komen het slot bezichtigen en Kees Roscher met dochter Cailtlin zijn er met de paasdagen.

Nederlands bezoek! Lizanne Bolder die met haar man in 1991 een varkensfokkerij in Vetschau is begonnen komt op bezoek. Ze heeft van een medewerker gehoord dat Nederlanders het Schloss in Radensdorf hebben gekocht en is razend nieuwsgierig wie dat wel zullen zijn. Heel gezellig, en al spoedig erna komt ze met vriendin Vera met prachtige rozenstruiken en een fles Chabis langs.

Rustig, dachten we. Totdat Johan Dekens met z’n spuitbedrijf arriveert. Talloze machines en materialen worden uitgeladen. In een mum van tijd is het grootste gedeelte van het pand wit gespoten. Het afwerken kost nog wat meer tijd, maar het gaat er prachtig uit zien. “The white house” een metamorfose.

Johan weet ontzettend veel van flora en fauna. We gaan met hem het bos in en ’s nachts legt hij uit welke flikkerende oogjes bij welk dier horen. We wonen midden in een wild-life-park We filosoferen over een week in oktober: Wild eten en wild kijken; een bijzonder arrangement. Zondags zien we meer dan normaal wandelaars en fietsers die de gedaante verwisseling zelf willen komen bekijken.

De orkaan van februari heeft de gerestaureerde balkondeuren vernield. Een behoorlijke schade post. Verder ligt het terrein vol met afgebroken takken en stukken van bomen die de orkaan niet konden doorstaan. Weer een dag houtzagen. De eerste sneeuw valt terwijl Anne stug door werkt aan riolering- en elektrabuizen. Volgens Anne z’n berekeningen zullen er meer dan 35 groepen aangelegd moeten worden. Yvette brainstormt over de inrichting van de keuken met Jacques en Jan van de Berg.

Het moet ook in een keer goed want een eenmaal netjes weggewerkte buis kun je niet meer veranderen. Gek worden we echter van het stof door flexen en zand uitscheppen uit de vloeren. Binnen een dag zit de pas schoongemaakte bovenverdieping er weer helemaal onder. Schoonmaken is een verloren strijd. De eerste kelders nemen we op in het restauratie programma. Ze worden prachtig gestukadoord (geputzt in het Duits). De ontdekte zwerfkeien die in de muren verwerkt zij halen we weer tevoorschijn; een verbluffend resultaat.

Rode kloostermoppen in een zandbed op de vloer. Je weet niet wat je ziet. In de zeldzame overgebleven uurtjes richt Anne z’n werkplaats in, in een van de kelders. Werkbanken, kasten en stellingen geven weer wat overzicht in de hoeveelheid spullen die in de loop der jaren verzameld zijn maar nu weer heel goed van pas komen. De onontbeerlijke bankschroef kan weer worden gebruikt. De 7 dubbele deuren in de hal zitten in de grondverf. Hier en daar moet er nog aan gerepareerd worden. We hopen nog in contact te komen met een goede timmerman. De weg naar Leeuwarden op 8 febr. Is voor de eerste keer besneeuwd. In plaats van 6,5 uur kost de reis nu bijna 8 uren. Maar het blijft goed te doen. Je went aan de afstand.

De eerste week van januari brengen we door in Leeuwarden. Yvette werkt aan culinaire hoogstandjes en Anne is bezig met demontage van diverse zaken die naar het slot moeten worden verhuisd.

We zorgen er echter voor dat we op vrijdag 12 jan. Weer terug zijn op het slot voor de nieuwjaarsreceptie. Deze bijeenkomst van Burgemeisters, politici en ondernemers is een zeer formele aangelegenheid. Naast toespraken zijn er toneelstukjes van kinderen van de basisschool en gedichten begeleid door pianospel. Gelukkig is er na afloop een informeel gedeelte waarin we kennismaken met Ortsburgemeisters uit de naburige dorpen.

Goede samenwerking ligt zeker in het verschiet. De leuke, jonge Orstsburgemeisterin van Casel ziet samenwerking op het gebied van camping en strand wel zitten.Januari

Yvette gaat daarna weer naar Leeuwarden en Anne wordt uitgenodigd door buurman Rudiger het plaatselijke museum te bewonderen. Een mooi stukje geschiedenis bijeen maar historie over ons Slot is moeilijk te vinden.

Na al deze feestelijkheden nemen we de bouwactiviteiten weer op.

De immense populieren zijn om!!!!!!

Het koste moeite om iemand te vinden die deze twee gevaartes van zo’n 150 jaar oud en 30 meter hoog durfde om te halen.

Ze helden namelijk over naar het pand. Fout zagen zou desastreuze gevolgen hebben. Maar deze vaklui die met een trekker en een dikke staalkabel aan de boom trekken weten wat ze doen. Met enorm gekraak en een bons vallen ze ter aarde.

Nu blijkt dat ze hol zijn binnenin. Ongevaarlijk hebben ze er zeker niet gestaan. De hele dag verder horen we het lawaai van 6 motorzagen ze werken door tot het al heel donker is.

De volgende dag nemen we een kijkje vanaf de weg. Het slot staat er nu wel veel mooier bij. Veel lichter; en we fantaseren al over de uitstraling volgend jaar als de gevels wit zullen zijn. Het gaat nog wel twee dagen duren om al het sprokkelhout op te ruimen.

De kerst versieringen in de buurt branden al begin december. We besluiten om de bogen van de entree uit te gaan lichten.

Een prachtig gezicht in het aardedonker, zoals de nachten hier zijn.

De centrale verwarming is bijna voltooid. De T.U.V. komt om de gasleiding te keuren. De tankwagen met vloeibaar gas lost zijn lading, en de schoorsteenveger meet het CO2. Gelukkig is alles goed en kan bevriezing gevoelige deel van het pand (keuken, badkamer, toilet) vorstvrij gehouden worden. Heerlijk dit comfort.

De laatste van de 44 kelderramen monteren we af. Het staat echt super en de dorpsgenoten en mensen uit de omgeving zijn enthousiast over de langzame gedaante verwisseling van het slot. Ook de kerstversiering valt in goede smaak we krijgen veel complimenten. De temperatuur is nog steeds rond de 8 graden. Zeer onnatuurlijk voor deze streek met z’n landklimaat.

Maar het komt ons zeer goed uit. Vorst vertraagt de bouw en maakt het op en af rijden moeilijker. Om toch de auto te beschermen tegen eventueel vorstgeweld maken we de deur van een schuurtje groter. Anne last voor alle zekerheid een stalen versteviging onder de overspanning. De auto kan er voor het grootste deel in en er is ook nog plaats voor haardhout.

Intussen wordt er hard gewerkt om de deuren in de grote hal weer fatsoenlijk te krijgen. Breken, krabben, schuren en gronden. Eén deur is al een project op zich. Met al z’n panelen en betimmeringen.

De vloeren van keuken, restaurant, badkamer, twee slaapkamers en een gedeelte van de hal zijn er intussen uit. Het is nu een heel grote zandbak. Klaar om de leidingen te leggen. De balken gaan naar buiten onder het plastic.

We sluiten de maand december af met de Silvesterloop in Drebkau. Anne heeft een paar halfuurtjes extra getraind met als resultaat de 2de op de langste afstand van 5km. (19m.57sec.). Meteen pers en fotograaf af op deze “international”. Mooie gelegenheid om reclame te maken voor ons “Schloss Greifenhain”. De burgemeester komt ook kennismaken, en na een uurtje praten en gluwein drinken zitten we helemaal op dezelfde lijn qua gemeente promotie. De uitnodiging voor zijn nieuwjaarsreceptie volgt al snel. De jaarwisseling vieren we met Beatrix, Ton en hond Nora (always good for a bite) op gepaste wijze in het Slot. Met vuurwerk!

De deuren die we besteld hebben voor toegang straks naar het terras worden geplaatst.

We kunnen dan vanuit het restaurant door twee deuren het terras op. Maar ook vanuit de slaapkamer en vanuit de keuken kunnen we naar buiten. Met de warme zomers zoals die hier zijn zal dat straks prachtig zijn.Die dag is het wel bitter koud en Yvette maakt voor alle druk werkende mannen een verse soep met warme broodjes. We zijn erg enthousiast over deze metamorfose, en wij niet alleen de buren komen met het zelfde enthousiast vertellen hoe mooi de deuren wel zijn . Ze doen ook geen afbreuk aan de architectuur want we hebben dezelfde ronde bogen en breedte van de overige ramen aan gehouden.

De stukadoor, die zich heeft aangeboden, restaureert meteen de week erna de uitgekapte muren en pilaren op het bordes. Bovendien stuukt hij de dichtgemetselde deur van de woonkamer nog even.

Het gaat er allemaal prachtig uit zien.

Voor volgend jaar is er weer volop werk voor hem. We laten voor de winter het gras maaien op ons perceel naast en achter het huis. Staat lekker opgeruimd.

Het is nog steeds mooi rustig weer; het vriest nog niet en de herfstkleuren vormen een betoverende aanblik. We hebben 44 kelderramen en het glas hiervoor is binnen. Met zulk mooi weer is het een genoegen om de houten platen voor de ramen weg te schroeven, de kozijnen te schilderen en het glaste zetten. Zelfs het kolenhok krijgt nu thermoglas. Mooi teamwerk van Yvette en Anne. De één schildert en ruimt op terwijl de ander het breekwerk en glas zetten doet. Het glas van de voordeuren plaatsen we en de tocht in de hal is meteen afgelopen. Het “slot” gaat er nu wel erg qua aanzicht op vooruit. Yvette is zo enthousiast dat ze ’s avonds wanneer Ton en Bea op bezoek komen voor elk raam een kaarsje plaats. Werkelijk een feeëriek gezicht.

Ton helpt met een overcomplete computer onze internet verbinding opgang. Eindelijk zijn we niet meer van de buitenwereld afgesloten. Op Google earth ontdekken we het slot vanuit de lucht. Prachtig gelegen tussen de bomen.

(Pointer 51 37 14 61 N 14 10 36 69 E ) De verwarming neemt meer vaste vormen aan we hebben ons moeten schikken naar de Duitse normen. Zo dit zijn dan 2 verhalen in 1 keer we hopen de volgende maand tijd te hebben voor ons volgende verhaal dat er geen 2 maanden meer overheen gaan. Het grootste project van deze maand zijn de populieren maar die verassing is voor volgende maand!!!!!