nimda

De orkaan van februari heeft de gerestaureerde balkondeuren vernield. Een behoorlijke schade post. Verder ligt het terrein vol met afgebroken takken en stukken van bomen die de orkaan niet konden doorstaan. Weer een dag houtzagen. De eerste sneeuw valt terwijl Anne stug door werkt aan riolering- en elektrabuizen. Volgens Anne z’n berekeningen zullen er meer dan 35 groepen aangelegd moeten worden. Yvette brainstormt over de inrichting van de keuken met Jacques en Jan van de Berg.

Het moet ook in een keer goed want een eenmaal netjes weggewerkte buis kun je niet meer veranderen. Gek worden we echter van het stof door flexen en zand uitscheppen uit de vloeren. Binnen een dag zit de pas schoongemaakte bovenverdieping er weer helemaal onder. Schoonmaken is een verloren strijd. De eerste kelders nemen we op in het restauratie programma. Ze worden prachtig gestukadoord (geputzt in het Duits). De ontdekte zwerfkeien die in de muren verwerkt zij halen we weer tevoorschijn; een verbluffend resultaat.

Rode kloostermoppen in een zandbed op de vloer. Je weet niet wat je ziet. In de zeldzame overgebleven uurtjes richt Anne z’n werkplaats in, in een van de kelders. Werkbanken, kasten en stellingen geven weer wat overzicht in de hoeveelheid spullen die in de loop der jaren verzameld zijn maar nu weer heel goed van pas komen. De onontbeerlijke bankschroef kan weer worden gebruikt. De 7 dubbele deuren in de hal zitten in de grondverf. Hier en daar moet er nog aan gerepareerd worden. We hopen nog in contact te komen met een goede timmerman. De weg naar Leeuwarden op 8 febr. Is voor de eerste keer besneeuwd. In plaats van 6,5 uur kost de reis nu bijna 8 uren. Maar het blijft goed te doen. Je went aan de afstand.

De eerste week van januari brengen we door in Leeuwarden. Yvette werkt aan culinaire hoogstandjes en Anne is bezig met demontage van diverse zaken die naar het slot moeten worden verhuisd.

We zorgen er echter voor dat we op vrijdag 12 jan. Weer terug zijn op het slot voor de nieuwjaarsreceptie. Deze bijeenkomst van Burgemeisters, politici en ondernemers is een zeer formele aangelegenheid. Naast toespraken zijn er toneelstukjes van kinderen van de basisschool en gedichten begeleid door pianospel. Gelukkig is er na afloop een informeel gedeelte waarin we kennismaken met Ortsburgemeisters uit de naburige dorpen.

Goede samenwerking ligt zeker in het verschiet. De leuke, jonge Orstsburgemeisterin van Casel ziet samenwerking op het gebied van camping en strand wel zitten.Januari

Yvette gaat daarna weer naar Leeuwarden en Anne wordt uitgenodigd door buurman Rudiger het plaatselijke museum te bewonderen. Een mooi stukje geschiedenis bijeen maar historie over ons Slot is moeilijk te vinden.

Na al deze feestelijkheden nemen we de bouwactiviteiten weer op.

De immense populieren zijn om!!!!!!

Het koste moeite om iemand te vinden die deze twee gevaartes van zo’n 150 jaar oud en 30 meter hoog durfde om te halen.

Ze helden namelijk over naar het pand. Fout zagen zou desastreuze gevolgen hebben. Maar deze vaklui die met een trekker en een dikke staalkabel aan de boom trekken weten wat ze doen. Met enorm gekraak en een bons vallen ze ter aarde.

Nu blijkt dat ze hol zijn binnenin. Ongevaarlijk hebben ze er zeker niet gestaan. De hele dag verder horen we het lawaai van 6 motorzagen ze werken door tot het al heel donker is.

De volgende dag nemen we een kijkje vanaf de weg. Het slot staat er nu wel veel mooier bij. Veel lichter; en we fantaseren al over de uitstraling volgend jaar als de gevels wit zullen zijn. Het gaat nog wel twee dagen duren om al het sprokkelhout op te ruimen.

De kerst versieringen in de buurt branden al begin december. We besluiten om de bogen van de entree uit te gaan lichten.

Een prachtig gezicht in het aardedonker, zoals de nachten hier zijn.

De centrale verwarming is bijna voltooid. De T.U.V. komt om de gasleiding te keuren. De tankwagen met vloeibaar gas lost zijn lading, en de schoorsteenveger meet het CO2. Gelukkig is alles goed en kan bevriezing gevoelige deel van het pand (keuken, badkamer, toilet) vorstvrij gehouden worden. Heerlijk dit comfort.

De laatste van de 44 kelderramen monteren we af. Het staat echt super en de dorpsgenoten en mensen uit de omgeving zijn enthousiast over de langzame gedaante verwisseling van het slot. Ook de kerstversiering valt in goede smaak we krijgen veel complimenten. De temperatuur is nog steeds rond de 8 graden. Zeer onnatuurlijk voor deze streek met z’n landklimaat.

Maar het komt ons zeer goed uit. Vorst vertraagt de bouw en maakt het op en af rijden moeilijker. Om toch de auto te beschermen tegen eventueel vorstgeweld maken we de deur van een schuurtje groter. Anne last voor alle zekerheid een stalen versteviging onder de overspanning. De auto kan er voor het grootste deel in en er is ook nog plaats voor haardhout.

Intussen wordt er hard gewerkt om de deuren in de grote hal weer fatsoenlijk te krijgen. Breken, krabben, schuren en gronden. Eén deur is al een project op zich. Met al z’n panelen en betimmeringen.

De vloeren van keuken, restaurant, badkamer, twee slaapkamers en een gedeelte van de hal zijn er intussen uit. Het is nu een heel grote zandbak. Klaar om de leidingen te leggen. De balken gaan naar buiten onder het plastic.

We sluiten de maand december af met de Silvesterloop in Drebkau. Anne heeft een paar halfuurtjes extra getraind met als resultaat de 2de op de langste afstand van 5km. (19m.57sec.). Meteen pers en fotograaf af op deze “international”. Mooie gelegenheid om reclame te maken voor ons “Schloss Greifenhain”. De burgemeester komt ook kennismaken, en na een uurtje praten en gluwein drinken zitten we helemaal op dezelfde lijn qua gemeente promotie. De uitnodiging voor zijn nieuwjaarsreceptie volgt al snel. De jaarwisseling vieren we met Beatrix, Ton en hond Nora (always good for a bite) op gepaste wijze in het Slot. Met vuurwerk!

De deuren die we besteld hebben voor toegang straks naar het terras worden geplaatst.

We kunnen dan vanuit het restaurant door twee deuren het terras op. Maar ook vanuit de slaapkamer en vanuit de keuken kunnen we naar buiten. Met de warme zomers zoals die hier zijn zal dat straks prachtig zijn.Die dag is het wel bitter koud en Yvette maakt voor alle druk werkende mannen een verse soep met warme broodjes. We zijn erg enthousiast over deze metamorfose, en wij niet alleen de buren komen met het zelfde enthousiast vertellen hoe mooi de deuren wel zijn . Ze doen ook geen afbreuk aan de architectuur want we hebben dezelfde ronde bogen en breedte van de overige ramen aan gehouden.

De stukadoor, die zich heeft aangeboden, restaureert meteen de week erna de uitgekapte muren en pilaren op het bordes. Bovendien stuukt hij de dichtgemetselde deur van de woonkamer nog even.

Het gaat er allemaal prachtig uit zien.

Voor volgend jaar is er weer volop werk voor hem. We laten voor de winter het gras maaien op ons perceel naast en achter het huis. Staat lekker opgeruimd.

Het is nog steeds mooi rustig weer; het vriest nog niet en de herfstkleuren vormen een betoverende aanblik. We hebben 44 kelderramen en het glas hiervoor is binnen. Met zulk mooi weer is het een genoegen om de houten platen voor de ramen weg te schroeven, de kozijnen te schilderen en het glaste zetten. Zelfs het kolenhok krijgt nu thermoglas. Mooi teamwerk van Yvette en Anne. De één schildert en ruimt op terwijl de ander het breekwerk en glas zetten doet. Het glas van de voordeuren plaatsen we en de tocht in de hal is meteen afgelopen. Het “slot” gaat er nu wel erg qua aanzicht op vooruit. Yvette is zo enthousiast dat ze ’s avonds wanneer Ton en Bea op bezoek komen voor elk raam een kaarsje plaats. Werkelijk een feeëriek gezicht.

Ton helpt met een overcomplete computer onze internet verbinding opgang. Eindelijk zijn we niet meer van de buitenwereld afgesloten. Op Google earth ontdekken we het slot vanuit de lucht. Prachtig gelegen tussen de bomen.

(Pointer 51 37 14 61 N 14 10 36 69 E ) De verwarming neemt meer vaste vormen aan we hebben ons moeten schikken naar de Duitse normen. Zo dit zijn dan 2 verhalen in 1 keer we hopen de volgende maand tijd te hebben voor ons volgende verhaal dat er geen 2 maanden meer overheen gaan. Het grootste project van deze maand zijn de populieren maar die verassing is voor volgende maand!!!!!

We zijn nu zo’n 2 maand aan het verbouwen.

Het voorbereidende werk kost altijd erg veel tijd. Maar we zien zo langzamerhand toch goede vorderingen en zijn erg tevreden.

Tinneke en Nic komen ook een kijkje nemen in ons slot. Nic als architect geeft Anne een paar heel nuttige tips. We gaan een dagje op stap naar Dresden met ons vieren en op10 oktober vieren we Yvette haar verjaardag. De Belgische vlag hangt uit het raam aan de straat kant. De banen hangen op deze manier een beetje horizontaal zodat het ook de Duitse vlag had kunnen zijn. Op hetzelfde moment is begonnen met de afbraak van de stallenruïne op het kruispunt tegenover ons. De gemeente heeft opdracht hiervoor gegeven om ons “slot” een beter aanzien te geven. En ons de kans gegeven van dingen die we kunnen gebruiken nog weg te halen. En dat laat Anne zich geen tweemaal zeggen. Een paar stalen balken vinden wel een plaats voor het terras. Er hangen takken aan de achterzijde tegen de gevel. We zagen ze af en krijgen zo veel meer licht in huis. Anne heeft nieuwe dakramen geplaatst in het trappenhuis. Dit geeft vier maal zo veel licht als de kleine oude. De eerste wordt meteen afgewerkt en geverfd door buurman Take omdat de steiger zo snel mogelijk weer moet worden afgebroken omdat deze op de trappen vreselijk in de weg staat. Door deze werkzaamheden zijn er dakpannen over zodat we hiermee meteen de kapotte pannen kunnen vervangen; (2 vliegen in een klap). De andere afwerking wacht maar even, teveel prioriteiten.

Take maakt van de gelegenheid gebruik ook de prachtige stad Dresden te bezoeken. Hij is erg onder de indruk van de stad en de omgeving van ons slot en komt zeker weer terug.

Onze schilder ontdekt geheime deuren bij de hoofdingang. We dachten dat dit sierpanelen zijn maar nu blijkt het een dubbele deur te zijn. De zes lagen verf worden met zorg afgekrabd en geschuurd zodat een grondverf kan worden aangebracht.

Ook het deurbeslag dat van koper blijkt te zijn ontdoen we van diverse lagen verf. Na een grondige polijstbeurt zien ze er weer glanzend uit.

Het gat dat ontstaan is door het verwijderen van de immense deur tussen toekomstige woonkamer en privé gasten kamer wordt dicht gemetseld. De tussenmuren in de keuken worden gesloopt zodat een nieuwe, betere indeling mogelijk wordt. Anne legt een c.v. installatie aan om bevriezing in de tijdelijke keuken, badkamer en toilet te voorkomen. We zijn woest over de woekerprijzen van de Duitse c.v. keteltjes.

Twee maal zo duur als in Nederland maar zonder het Duitse keurmerk mogen ze niet gebruikt worden. En de schoorsteenveger die hierop toeziet is zeer streng. We gaan nog een andere oplossing hiervoor zoeken. Er wordt een groot gat gegraven in de tuin achter het huis waar we een 2000 liter propaangastank in laten zakken. Intussen brandt beneden de eerste tegelkachel. Een heerlijke warmte gevend door het verbranden van al het vloerhout dat uit de restaurant- en keukenruimte is gesloopt.

Het wordt nu ‘s nachts een beetje kouder zo’n 7 graden C. Naast de tegelkachel die nu in de slaapkamer brandt hebben we in de woonkamer een verdwaalde (beneden gevonden) gietijzeren kachel aangesloten.Dit maakt dat we op dit moment al drie kachels hebben branden. Yvette geniet van het vuurtje stoken. Twee belangrijke ruimtes zijn nu lekker warm te krijgen.

Yvette is een heel gelukkig mens als ze te horen krijgt dat het wel lukt voor een extra weekje vrij. Nu kunnen we samen naar Greifenhain.

De planning is een paar ruimtes leefbaar te maken. Maar eerst moeten we maandag nogmaals een papier voor de LWG gaan ondertekenen. Wat we natuurlijk heel snel doen, want we willen water!! Achteraf blijkt dat het ons heel veel geld en tijd gaat kosten. Onze eerste aanvraag aan LWG dateert van 27 juli.

Maar er zijn ook leuke dingen, we hebben nu een ”officieel bedrijf” ingeschreven als handels maatschappij, want “in oprichting” bestaat niet in Duitsland. We krijgen ook een kapvergunning voor de populieren. Heel fijn geregeld door de gemeente. Ook een vaste telefoon verbinding is een feit. Zo, dus meer positief dan negatief.

Yvette heeft al een begin gemaakt in de voorlopige keuken en Anne maakt het af met een mooie wasbak met ruim werktablet met afvoer en een fornuis. Met gezamenlijke inspanning hebben we in deze week een gezellige knusse woon-, slaap-, was-, en kookruimte ingericht en zijn heel tevreden. We besluiten nog een extra dagje vrij te nemen en eindigen deze week met een heel leuke fietstocht. We ontdekken het prachtig “Gräbendorfer See”, een meer van ruim 10 km omtrek omgeven met een asfalt fietspad in een heerlijke natuur. En dat alles vlak bij de deur ideaal voor mensen die van wandelen, fietsen, duiken, surfen of vissen houden. Het weer is mooi en we genieten van een biertje op het terras aan het meer. Heit en mem die een aantal dagen op bezoek komen fietsen heel de omgeving rond en weten ons nog veel andere mooie plaatsjes aan te bevelen.

Intussen zijn we 11 september 2006. Er is al veel gebeurd. De bomen die in de regengoten en vanuit de sneeuwhekjes groeien zijn met het schoonmaken van het dak ook mee opgeruimd. Profesorisch staat op elke hoek een regenpijp om het hemelwater van de gevels af te houden.

Wat de badgelegenheid betreft; zittend in de badkuip met een solair douche (nog altijd geen stromend water) met warm water gaat prima. Na het douchen de kelder inspecteren op riool lekkages alles OK. Tot de volgende morgen als we ontdekken dat de toekomstige voorraadruimte onder water staat. De afvoer was bij het plafond afgesneden.

Hans heeft de balkondeur van de bruidsuite afgekrabd, geschuurd en gegrond. Het glas zit er nu ook in. Het is een plaatje. Het wonen hier bevalt prima. De kachel hoeft nog steeds niet aan. Het is prachtig weer en sommige dorpsgenoten komen regelmatig langs een praatje maken. Komen met goede adviezen en gulle gaven in natura zoals meubels en landkaarten van de streek en oude ansichtkaarten van het pand. Stromend water hebben we nog steeds niet ondanks dat er een nieuwe leiding is aangelegd.

Het weekend van 16-17-18 en 19 september ’06 komen Nienke en Yvette richting Greifenhain . Nienke oefent haar rijstijl na het behalen van haar rijbewijs. Ze doet het prima en is heel zelfzeker tussen die snelheids-maniakken in Duitsland.

Het wordt een gezellig weekend. Nienke begint met het erf op te ruimen, takken, stenen enz……, maar zij komt tot de vaststelling dat het dweilen is met de kraan open. Maandag krijgen we nog extra gezelschap en hulp van Ron. Ron heeft in zijn “Smart” acht uren gereden en tot onze verwondering staat hij te springen om dadelijk aan de slag te gaan. Onze hulp is druk bezig met ramen af te branden, te schuren en te gronden. Tijdens het bewerken van het inpandig hout komen de heerlijke geuren vrij van grenen-hout. Echt wel heel degelijk.

’s Avonds een lekker etentje met ons vieren tot iemand van ons denkt Dracula te zien. En wat schetst onze verwondering: een vleermuis! Grote paniek bij Ron en Yvette, vooral Ron was diep onder de indruk want de thuishaven van Dracula was zijn slaapkamer! Nienke en Anne zijn de twee dapperen die de vleermuis rustig naar het open raam loodsen. Terwijl Ron en Yvette vol bewondering en afschuw naar hen kijken. Eind goed, al goed en zoals Nienke zegt: “In Schloss Greifenhain is het sehr fijn!!!”

Ron en Anne komen vrijdag heel vrolijk en blij thuis in Leeuwarden in de “Smart” met de plezierige mededeling dat we eindelijk stromend water hebben in Greifenhain. Na een paar heel boze telefoontjes van Anne is het dan eindelijk gelukt.